Word |
English & Tamil Meaning |
|---|---|
| எழுதிவை - த்தல் | eḻuti-vai- v. tr. <id.+. To register, write and keep for a memorandum, write and leave behind for the use of others, as a will; சாசனம் செய்துவைத்தல். |
| எழுதீவு | eḻutīvu n. <எழு+. The seven continents or divisions of the earth which accg. to Purāṇās are said to exist in the form of concentric circles with the mountain Mēru as their centre, each being surrounded by one of seven ring-shaped seas, viz., நாவலந்தீவு, இறலித்தீவு, இலவந்தீவு . |
| எழுது - தல் | eḻutu- 5 v. [M. eḻutu.] tr. 1. To write; எழுத்துவரைதல். 2. To paint, draw; 3. To write, as author; to compose; 4. To foreordian, predestine, as Brahmā by writing on the head; 5. To produce by art; to sculpture, as an image; - intr. To become indented by pressure; |
| எழுதுகிறநாணல் | eḻutukiṟa-nāṇal n. <எழுது-+. Penreed-grass, Saccharum arun-dinaceum-sara; நாணல்வகை. (L.) |
| எழுதுகொடி | eḻutu-koṭi n. <id.+. Outline of creeping plant drawn in sandal paste on a woman's bosom, as an adornment; முலைமேல் எழுதுந் தொய்யில். முலைமேலே எழுதுகொடியாக எழுதி (சீவக. 850, உரை). |
| எழுதுகோல் | eḻutu-kōl n. <id.+. 1. Painter's brush, pencil; சித்திரம்வரையுங் கோல். (திவா.) 2. Writing reed; |
| எழுதுபடம் | eḻutu-paṭam n. <id.+. Picture, painting on a canvas; கிழிமே லெழுதிய படம். (திவா.) |
| எழுதுவரிக்கோலம் | eḻutu-vari-k-kōlam n. <id.+. Adornment of the breasts, as elutukoṭi; மகளிராகத்து எழுதுங்கோலம். (சிலப். 5, 226, அரும்.) |
| எழுதுவரிகோலம் | eḻutu-vāri-kōlam n. <id.+. See எழுதுவரிக்கோலம். எழுதுவரிகோல முழுமெயு முறீஇ (சிலப். 5, 226). |
| எழுந்தபடி | eḻunta-paṭi adv. <எழு-+. At random, in an unpremediated manner, as it chanced, carelessly; கண்டபடி. (W.) |
| எழுந்தமானம் | eḻunta-māṉam adv. <id.+. See எழுந்தபடி. (W.) . |
| எழுந்தருள்(ளு) - தல் | eḻuntaruḷ- v. intr. <id.+ அருள்1-. [M. eḻunnaruḷ.] 1. To come; வருதல். எங்குநின் றிவண்மற் றெழுந்தருளியது (பாரத. நாடுகரந். 12). 2. To go forth, start; [Nos. 1. & 2, said of idols or holy persons.] 3. To take abode, as a deity in an idol on consecration; |
| எழுந்தருள்படி | eḻuntaruḷ-paṭi n. <id.+. 1. Procession of idols; சுவாமி புறப்பாடு. (W.) 2. The arrival of the great; |
| எழுந்தருளியிரு - த்தல் | eḻuntaruḷi-y-iru- v. intr. <id.+. 1. To take one's abode as God; குடிகொண்டருளுதல். 2. To be seated, said to or of the great exalted personages; |
| எழுந்தருளுந்திருமேனி | eḻuntaruḷuntiru-mēṉi n. <id.+. See எழுந்தருளுநாயகர். எழுந்தருளுந்திருமேனி திருவிழா எழுந்தருளப் புக்கவாறே (S.I.I. ii, 127). |
| எழுந்தருளுநாயகர் | eḻuntaruḷu-nāyakār <id.+. Festival idol of a temple carried about in processions; உற்சவமூர்த்தி. (W.) |
| எழுந்திரு - த்தல் | eḻuntiru- v. intr. <id.+ இரு-. To rise from one's seat; to get up; எழுதல். முனிவரெல்லாம் . . . வந்தபோது மன்னவ னெழுந்திருந்து (அரிச். பு. விவா. 37). |
| எழுந்திருப்பு | eḻuntiruppu n. <id.+. Rising from seat, getting up; எழுந்துநிற்கை. கால் வாய்த்தொழுவு சமய மெழுந்திருப்பு (ஆசாரக். 63). |
| எழுந்தேற்றம் | eḻuntēṟṟam n. <id.+ ஏறு-. 1. Pride, arrogance; இறுமாப்பு. (W.) 2. Rashness, presumptuousness; 3. Exposition, as of the host and the chalice in Mass; 4. Procession, as of an idol in a Hindu temple, or the carrying of the Eucharist or an image by Roman Catholics; |
| எழுநகரம் | eḻu-nakaram <ஏழு+. The seven sacred cities of India. See சத்தபுரி. புவி தன்னின் மேலவாய்வீடருள்கின்ற வெழுநகரத்துள் (கந்தபு. திருநகரப். 75). |